woodsman, wood-cutter, wood-cleaver, feller;
axe, hatchet.
κόπτων caedens. Մարդ՝ որ հարկանէ եւ հատանէ զփայտ կամ զծառ. յն. գօ՛փդօն եւ այլն.
Միթէ վերանայցէ. փայտատ առանց փայտահարի։ Ոչ ելին ի մեզ փայտահարք։ Տապարաւորք եկեսցեն ի վերայ նորա իբրեւ զփայտահար. (Ես. ՟Ժ. 15։ ՟Ժ՟Դ. 8։ Երեմ. ՟Խ՟Զ. 22։)
Ի քարահատաց եւ ի փայտահարաց։ Եթէ փայտահարն այնչափ անողորմ եւ դառնաբարոյ է. (Փիլ. տեսական.։ Բրսղ. մրկ.։)
Կոտորեսցին իբրեւ զմայրի փայտահարաց (կամ իբրեւ զմայր ի փայտահարաց). յն. ունի, մայրի հեռաւոր, կամ անտառ ի բացեայ. զոր Եղիշ. ՟Զ. թուի առնուլ իբր փայտ հարեալ, կամ ծառ հատեալ, յասելն, (Ես. ՟Ի՟Է. 10.)
Ի բարձրութենէ անկեալ դիականցն մօտ առ մօտ խտացեալ իբրեւ զփայտահարս մայրաւորաց։
ՓԱՅՏԱՀԱՐ. գ. որպէս Փայտահատ, փայտատ. տապար.
Յայլում աւուր կոտորէր զփայտ, եւ շրջապատեալ դեւն ունէր զփայտահարն, եւ եհատ անդէն զորունս նորա. (Ճ. ՟Ա.։)
Մինն ի բանապահացն առեալ փայտահար՝ ուժգին եհար զգագաթն, եւ հեղաւ ուղեղն. (Հ. կիլիկ.։)