adj.

wooden roofed;

s.

wooden roof.

adj.

Որոյ յարկք են փայտեայ, կամ ձեղունն փայտակերտ. փատէ՝ տախտըկէ ծածքով.

Քակեալ սորա զփայտայարկ գմբէթ սրբոյ կաթուղիկէին՝ շինէ զնա կոփածոյ քարամբք. (Յհ. կթ.։)

s.

Եւ գ. Յարկք կամ ձեղուն փայտեայ. փատէ՝ տախտըկէ ծածք.

Զսուրբ կաթուղիկէին փայտայարկսն վերացուցեալ՝ քարայարկ շինեաց. (Ասող. ՟Բ. 3։)