Տոկուն

adj.

Ունօղ զտոկ. որ կարէ տոկալ. սերտ. դիմացկուն. տայանըգլը.

Գրաստս տոկունս եւ ուժեղըս. (Փարպ.։)

Տոկուն կապով հաստատագոյն եւ հարստագոյն պնդեսցին։ Բարեբաստիկք են, առ որս փոփոխեալ լինի ազգն տոկուն. (Փիլ. լին. ՟Դ. 133. 134։)