Ջրբեր, աց

adj. s.

ὐδροφόρος aquae portator. Ջրաբեր. ջրկիր. որ բարձեալ բերէ զջուր.

Ի փայտակոտորէ ձերմէ մինչեւ ցջրբեր ձեր. (Օր. ՟Ի՟Թ. 11։)

Զի մի անձամբ ջրբեր լինիցին, եւ փայտակոտոր, եւ հրավառ. (Սարգ. յուդ. ՟Բ։)

Ջրբեր, կամ ջրաբեր։ (Յես. ՟Թ. 21.)