cf. Պանդոկապան.
πανδοχεύς, πανδόχος, πανδόκος, πάνδοξ, καπηλυτικός hospes meritorius, caupo, stabularius. իտ. oste, locandiere. Պահապան կամ տէր պանդոկի. խանճը, գօնագ սահապը.
Հանեալ ետ ցպանդոկապետն երկուս դահեկանս. (Ղկ. ՟Ժ. 35։)
Պանդոկին ետ ցպանդոկապետն. (եկեղեցին ցեպիսկոպոսն. Սեբեր. ՟Ժ՟Բ։)
Պանդոկն՝ եկեղեցի Աստուծոյ. պանդոկապետն՝ առաքեալք, եւ նոցին նմանողք վարդապետք եկեղեցւոյ. (Մեկն. ղկ.։)
Հանեալ դահեկան մի՝ ետ ի պանդոկապետն. (Տէր Իսրայէլ. հոկտ. ՟Ի՟Ը.։)
Վաճառականաց, եւ պանդոկապետաց, եւ մաքսաւորաց. (Պղատ. օրին. ՟Ը։)
Ասացից պանդոկապետ լինել արանցն, որ յամենայնի արիագոյնք (այս ինքն լաւագոյնք) են ի ժամանակի. (անդ. ՟Ժ՟Ա։)