cf. Ուրացումն.
ἅρνησις, ἁπόβασις negatio, recusatio παράβασις praevaricatio, transgressio. Ուրանալն. ուրացումն. յուրաստն լինել. հաւատադրժութիւն. եւ Ժխտումն. եւ Բացասութիւն. հրաժարումն. ինքեար. տե՛ս եւ ԱՊԵՐԵՒՈՒԹԻՒՆ, ԱՊԱՍՈՒԹԻՒՆ.
Ոյք առնէին զուրացութիւն (կամ զանօրէնութիւնս), ատեցի. (Սղ. ՟Ճ. 3։)
Ոչ թէ անգիտութիւն միայն են մեղք, այլ եւ ուրացութիւն զաստուած. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 4։)
Ընտրեցաք զմահ աստուածպաշտութեամբ, քան զկեանս ուրացութեամբ։ Որ ստիպէր չարաչար յուրացութիւն։ Ուրացութեամբ փափկանալ յիւրաքանչիւր շինուածս. (Եղիշ. ՟Գ։)
Մերով ուրացութեամբ ումեք ի հաւատացեալ կապելոցն մի՛ լիցի արձակումն։ Խնդրեն յաստուծոյ զմեր վասն աստուծոյ զվախճանն քան թէ զկեալն մեր ուրացութեամբ. (Փարպ.։)
Եւ ոչ նորա պատիւն յուրացութիւն ելանէ. (Սեբեր. ՟Գ։)
Որպէս խաւար ապականի ի հասանել լուսոյ, նոյնպէս եւ մեղաւորաց ուրացութիւն կորնչի, յորժամ ծագէ խիղճ մտացն. (Եփր. յենովք. եւ Եփր. յեղիա.։)
Երկու օրինակ է երդմանն. մի ուրացութեան, եւ միւս՝ խոստովանութեան. արդ երդումն խոստովանութեան լիցի, եւ մի՛ ուրացութեան. (Մխ. դտ.։)
Փոխանակ ուրացութեանն (կամ հրաժարութեանն) ի սատանայէ. (Սարգ. ՟բ. պ. ՟Ա։)
Մակբայ ուրացութեանն կամ ապերեւութեան. չէ՛, ո՛չ, ոչ իւիք, ոչ միով իւիք. եւ ապասութեան, մի՛, մի՛ իւիք, մի՛ եզով իւիք. (Թր. քեր.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ուրացութիւն | ուրացութիւնք |
| accusatif | ուրացութիւն | ուրացութիւնս |
| génitif | ուրացութեան | ուրացութեանց |
| locatif | ուրացութեան | ուրացութիւնս |
| datif | ուրացութեան | ուրացութեանց |
| ablatif | ուրացութենէ | ուրացութեանց |
| instrumental | ուրացութեամբ | ուրացութեամբք |