cf. Ուրացութիւն;
յ— լինել, կալ, cf. Ուրանամ;
յ— լինել յերախտեաց, to be unmindful of favours received, to pay a favour with ingratitude, to be ungrateful, unthankful;
յուրաստ լինիմ, to deny, to disown.
Իբր Ուրացումն, եւ Ուրացօղ.
Եւ յայնմ եւս դառն տանջանս՝ զոչ, եւ զուրաստ կալեալ՝ չլինէին խոստով. (Կաղանկտ.։)
Այլ առաւել նախդրիւ եւս ասի, ՅՈՒՐԱՍՏ ԼԻՆԵԼ. ՅՈՒՐԱՍՏ ԿԱԼ. Որպէս Ուրանալ. ն.չ. հյց. բցռ. պտմ. խնդրովք. ἁρνοῦμαι, ἁρνέομαι, ἁπαρνέομαι, ἁπέπω nego, abnego, renuo, respuo, recuso, abdico եւ ἕξαρνος, ἅπαρνος negans, negator.
Սարրա յուրաստ լինէր զծաղրն։ Յուրաստ կացելոց զաւանդս։ Ոչ կարեմք յուրաստ լինել զահագին տեսիլ յարութեանն։ Զոր եւ յուրաստ կինն լինէր՝ ասելով, չիք իմ այր։ Յուրաստ կալով զմինն՝ թուի նշանակել զայլսն. (Փիլ. իմաստն. եւ Փիլ. ՟ժ. բան.։ Եղիշ. յար.։ Նանայ.։ Անյաղթ պերիարմ.։)
Որ յուրաստ է ի հօրէ, յուրաստ է եւ ի յորդւոյ։ Մի՛ յուրաստ կար ի խրատուէ անտի։ Ոչ յուրաստ ինչ կալ (այսինքն հրաժարել) ի նշանէն. Յորժամ պահանջէիր զբանն, յուրա՞ստ ինչ ի լուծմանէն կայի։ Ի հեշտութենէն յուրաստ կալ։ Յուրաստ եղեն ի նմանէ. (Կոչ. ՟Է։ Եւագր. ՟Ժ։ Սեբեր. ՟Ը։ Լմբ. առակ.։ Տօնակ.։)
Յուրաստ էր յորդւոյ անտի (յարհմնէ)։ Զնմանէ յուրաստ էր, թէ չես դու իմ որդի։ Իբրեւ ի չարէ յուրաստ էր։ Զորմէ եւ ոչ մեք յուրաստ ինչ եմք. (Եզնիկ.։)
Թէ ուրանամք զնա, եւ նա յուրաստ լինի զմէնջ. (Ոսկ. տիմ.։)