Ապրեմ, եցի

չ.

cf. ԱՊՐԻՄ.

Եթէ ապրիցե՞մ ես յախտէ աստի. (՟Դ. Թագ. ՟Ա. 2։)

Ոչ տեսանէ մարդ զերեսս իմ, եւ ապրէ. (Ել. ՟Լ՟Գ. 20։)

Տեսանիցէ զաստուած, եւ ապրիցէ. (Ագաթ.։)

Արձակեցեր, եւ ապրեաց իբրեւ զայծեամն ի հաղբից. (Սիր. ՟Ի՟Է. 22։)

Ապրեցին եւ կեցին. (Եփր. համաբ.։)

Թէ եւ ակամայ է այնպիսի ուրացութիւնն, այլ սակայն չապրէ ի տանջանաց։ Ի սովոյ ապրեցին։ Երեք մասունքն կորնչին, եւ մին միայն ապրէ. եւ որ ապրիցէն, եւ նմա այնչափ վնաս լինի. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 6. եւ 8։ ՟Բ. 21։)

Ապրեաց տունն ի հրձգութենէ. (Փիլ. սամփս.։)

Զաղքատութիւնն գովեսցուք, որով ղազարոս ապրէ. (Ածաբ. աղքատասիր.։)

Զի այնպէս կարգն իսկ ողջ ապրի (այսինքն պահի), եւ եբրայեցին ընդ ասորւոյն միաբանի. (Կիւրղ. ծն.։)

ն.

cf. ԱՊՐՐԵՑՈՒՑԱՆԵՄ.

Զբազում մթերս գանձուց տային ի ձեռս թշնամեաց, զի թերեւս ապրեսցեն զանձինս իւրեանց. (Ղեւոնդ.։)