to offer, to present, to give;
to dedicate, to vow, to devote;
to ordain;
to consecrate;
to sacrifice;
— or — նուէրս, to pour out libations to;
— զանձն, to devote, to sacrifice oneself;
— զդիս, to honour idols with offering;
—եալ, to be ordained or consecrated;
— կռոց, consecrated to idols.
ἀγιάζω, καθαγιάζω sanctifico, consecro. Մատուցանել զո՛ր եւ է նուէրս, աստուծոյ, կամ եկեղեցւոյ, կամ մարդոյ. ձօնել. ընծայել. տալ, կամ ուխտել զիմն կամ զանձն. որ եւ ասի Սրբել աստուծոյ զիմն, կամ սրբել՝ այսինքն օրհնել քահանայից զնուէրս. տե՛ս (Թուոց. ՟Ժ՟Ը. 9. 29։ Ղեւտ. ՟Ը. 9։ ՟Բ. Մնաց. ՟Ի՟Դ. 33։ Երեմ. ՟Ժ՟Բ. 3։)
Կամ ἁφορίζω separo;
dico, dicas. Որոշել, զատուցանել ի պատիւ աստուծոյ. (Ել. ՟Ի՟Թ. 24. 26. 27։ Ղեւտ. ՟Ժ. 15։ ՟Ժ՟Դ. 12։ Եզեկ. ՟Խ՟Ը. 9։)
Կամ ἁνατίθημι devoveo. Վերադրել զիմն ի տաճար. եւ նզովել զիմն, այսինքն ուխտել աստուծոյ՝ կորուսանել զայն ինչ. (Ղեւտ. ՟Ի՟Է. 28. 29։ Թուոց. ՟Ժ՟Ը. 14։ Յուդթ. ՟Ժ՟Զ. 23։)
Կամ σπένδω libo, liquida offero. Նուիրանոցաւ ճաշակ ինչ մատուցանել՝ հեղլով ի պատիւ աստուծոյ զշիթս գինւոյ, իւղոյ, կաթին, ջրոյ, եւ այլն. (Ծն. ՟Լ՟Ե. 14։ Ել. ՟Լ. 10։ Թուոց. ՟Ի՟Ը. 7։ ՟Բ. Թագ. ՟Ի՟Գ. 16։ Երեմ. ՟Է. 17.) եւ այլն. Յորս կայ եւ նուէր անձին՝ հեղլով զանձն առաջի տեառն։ Որպէս եւ (Փիլիպ. ՟Բ. 17։ ՟Բ. Տիմ. ՟Դ. 6։)
Իսկ յայլ գիրս ընդհանուր նշանակութեամբ ասի,
Նուիրէին ի սպաս տէրունական սեղանոյն. (Եղիշ. ՟Գ։)
Մի զնուիրեալն յեկեղեցին՝ անձին միայնոյ սեպհականեսցէ առաջնորդն։ Բռնակալաց աշխարհի նուիրեն. (Շ. ընդհանր.։)
Ժողովեալ զայսոսիկ (գրաւոր աշխատութիս՝) նուիրեցին ի փառս հելլենացւոց աշխարհին. (Խոր. ՟Ա. 1։)
ՆՈՒԻՐԵԼ. որպէս Նուիրագործել. նուիրակատար լինել. օրհնել, ձեռնադրել. մկրտել, դրոշմել, հաղորդել սուրբ խորհրդոց, եւ աբեղայ օրհնել. ուստի ՆՈՒԻՐՈՂ՝ ἰεροτελεστής, τετελεσμένος sacrorum initiator. ասի եպիսկոպոսն կամ քահանայն. եւ ՆՈՒԻՐԵԱԼ. τελουμένος, τετελεσμένος initiatus, initiandus. կոչի անձն օրհնելի.
Աստուածայինն եւ սրբազան նուիրօղն մեր։ Առ ի յաստուածայնոցն սրբազան նուիրողաց մերոց պարգեւեցան մեզ. (Դիոն.։)
Նուիրօղ իւր սովորեաց կոչել (Դիոնեսիոս) կա՛մ զաստուածային առաքեալն Պօղոս, կամ զսուրբն յեռոթէոս. (Մաքս. ի դիոն.։)
Լուսատեսակս հանդերձս արկանեն ի վերայ նուիրեցելոյն (այսինքն մկրտելոյն)։ Ի կատարումն ամենայնի՝ քահանայապետն ի սրբազնագոյն գոհութիւն (այսինքն ի սուրբ խորհուրդ հաղորդութեան) կոչէ զնուիրեալն։ Իսկ նուիրեալն կայ յետոյ քահանային, եւ այլն. (Դիոն.։ Սոյնպէս եւ Մաշտ. եւ Գիրք ձեռնադր.։)