cf. ՄԻԱՆՁՆՈՒԹԻՒՆ, որպէս Միայնակեցութիւն.
Որ ոչ պահեսցէ զայսոսիկ, ընդունայն է միանձնաւորութիւն նորա։ Միանձնաւորութեամբ եւ արտասուաբուխ աղօթիւք լինէր անդ. (Վրք. հց. ՟Բ։ Տէր Իսրայէլ. դեկտ. ՟Ժ՟Ե.։)
Որպէս Մի անձնաւորութիւն. մի ենթակացութիւն.
Զանշփոթ միանձնաւորութիւնն կարծեցին բաժանել. (Թղթ. ման. առ գր. տղ.։)
Յամենայն գործս բռնադատել զանձն՝ այս միանձնաւորութիւն մեծ է. (Վրք. հց. ՟Բ. ձ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | միանձնաւորութիւն | միանձնաւորութիւնք |
| accusatif | միանձնաւորութիւն | միանձնաւորութիւնս |
| génitif | միանձնաւորութեան | միանձնաւորութեանց |
| locatif | միանձնաւորութեան | միանձնաւորութիւնս |
| datif | միանձնաւորութեան | միանձնաւորութեանց |
| ablatif | միանձնաւորութենէ | միանձնաւորութեանց |
| instrumental | միանձնաւորութեամբ | միանձնաւորութեամբք |