adv.

συμφώνως consonanter, concorditer. Ձայնակից լինելով. ձայնակցութեամբ. միաբան.

Եզեկիա, եւ եսայիաս ձայնակցաբար աղօթելով՝ ՟Ճ՟Ձ՟Ե հազար յայլազգեացն տապաստ արկին։ Սիղաս եւ պօղոս ձայնակցաբար աղօթելով ի կապարանին՝ սասանեցին զհիմունս բանտին. (Ոսկ. եբր.։ եւ Սեբեր. ՟Ժ՟Զ։)