common, public, general;
ordinary;
communist.
ՀԱՍԱՐԱԿԱԿԱՆ κοινός communis. որ եւ ՀԱՍԱՐԱԿ. Հասարաց ինչ. հանրական. ընդհանուր. եւ Սովորական.
Եւ յայլոց գործոց՝ յառանձնականաց, եւ հասարակականաց պարապումն իցէ. (Պղատ. օրին. ՟Ժ՟Բ։)
Հասարակական նախիր ի հասարակէ ժողովեալ. (Նիւս. կազմ.։)
Ոչինչ ըստ հասարակականին յառնէ եւ ի կնոջէ. (Կիւրղ. ղկ.։)
Զհասարակական քահանայիցն զպատիւ տարցի զպտուղս. (Փիլ. քհ.։)
Լուծանի երախան վասն հասարակական տագնապի։ Յիրաւի ոք զինքն ի բաց բառնայ ի հասարակականն տագնապէ. (Սահմ. ՟Թ։)
Յաղթես գթութեամբ խնամոց քաղցրութեան քո ո՛չ հասարակականաց միայն մարդկութեանս, այլեւ հրեշտակացն։ Չեմ արժանի ի քէն եւ ոչ հասարակական կերակրոյն վարձու. (Նար. ՟Լ՟Դ. ՟Ձ՟Ե։)
Երկաքանչիւրոցն (բնութեանց) հասարակականք եւ այլն. այսինքն հաւասարապէս կամ անխտիր պատշաճեալ երկաքանչիւրոց. (Յհ. իմ. երեւ.։)
Զոր ոչ մարդ հասարակական գիտէ, այլ՝ բան մարմին եղեալ. (Սարկ. հանգ.։)
Զհասարակականա, եւ զյատկականն. (Տօնակ.։)
Հասարակական անուն է ամենայն բուսոց՝ բանջար. (Վրդն. ծն.։)