adv.

ՀԱՍԱՐԱԿԱԲԱՐ κοινῶς, κοινή communiter. որ եւ ՀԱՍԱՐԱԿ. Առ հասարակ. անխտիր՝ եւ հասարակապէս, եւ Ընդհանրապէս. վասն ամենեցուն, եւ միօրինակ.

Հայր է քահանայն հոգեւոր, եւ մաքրող կոչի հասարակաբար. (Խոսր.։)

Երբեմն հասարակաբար, եւ երբեմն առանձնապէս խօսի. (Իգն.։)

Այս դատաստանք հասարակաբար են ամենայն մարդոյ։ Հասարակաբար առ ամենայն աղքատս։ Հասարակաբար զխրատն ի կիր արկանէ. (Սարգ.։)

Կամնասայլն հասարակաբար կասու զնոսա. նոյնպէս եւ բարիքն եւ չարքն հասարակաբար կան ի միում աշխարհի, եւ մահ հաւասարապէս հասանէ ի վերայ ամենեցուն. (Շ. մտթ.։)

Զի աստուծոյ գթութիւնն հասարակաբար է ի վերայ իւր եւ նոցա. (Լմբ. յովն.։)

Հասարակաբար, եւ յատկապէս՝ ո՛րգոն պօղոս. (Թր. քեր.։)

adj.

Կամ իբր ա. Հասարակ, սովորական. որ ինչ է ըստ սովորութեան հասարակաբար.

Ոչ ժուժկալութեամբ մարմնոց, այլ հասարակաբար կենօք. (Լմբ. սղ.։)