affliction;
grief;
grievous, afflicting, disconsolate, forlorn;
—ք դժնդակք, black bile, deep sadness;
—ք մտաց, compunction, regret, remorse;
ընկենուլ զ— սրտի, to console, to cheer up;
—ս արկանել առաջի ուրուք, to supplicate, to beseech, to implore.
ԹԱԽԻԾ ἁηδία moeror որ եւ ԹԱՂՁ. Կսկիծ սրտի՝ արտաքին նշանօք յայտնեալ. տխրութիւն. մղձկումն ի մաղձոյ. սրտնեղութիւն, մաղձոտութիւն, տրտմութիւն.
Տրտմեալ խռովեալ մեծաւ թախծիւ. (Եփր. ել.։)
Թախիծ սրտի. (ՃՃ.։ Սարգ. ՟բ. պետ. ՟Ա։ Լմբ. սղ.։)
Թախիծ մտաց։ Սկսանի սիրտն բերկրել, եւ պակասէ յերեսացն թախիծն. (Լմբ. համբ. եւ Լմբ. առակ.։)
Թախիծ ի դէմսն ամօթալի. (Վրդն. ծն.։)
Թախիծք անզրաւք՝ քան թէ խնդութեանց աճեն բողբոջք. (Արծր. ՟Դ. 11։)
Թախիծք դրացեաց գոլն, եւ մերձաւորացն տխուր տրտմութիւն. (Պիտ.։)
Իբր Թախանձանք կողկողագին.
Արկանէ զթախիծս մայրական գթոյն առաջի միածնի իւրոյ. (Տօնակ.։)
ԹԱԽԻԾ. ա. Տխրական, կամ նեղիչ.
Տաղտկութեան, եւ թախիծ բռնութեան. յն. լոկ, բռնաւորութեան. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 2։)