s.

antonomasia.

s.

Ըստ քերականաց՝ cf. ԴԵՐԱՆՈՒՆ. ἁντωνομία pronomen

Դերանունութիւն է բառ փոխանակ անուան եդեալ. (Թր. քեր.։)

Ընդ անուամբ (անկանի), իբր թէ դերանունութիւն, եւ մակբայ. (Անյաղթ պերիարմ.։)

Եւ է դերանունութիւն ըստ երից. զի ասի փոխանունութիւն, եւ թերանուն, եւ հասարականուն. (Երզն. քեր.։)

Զառ ի կողեալ կամի յուղղոյ դերանունութենէն յինքնէ. յորժամ իշխանն եկեսցէ. զինքն անուն ձայնեն նմա։ Դերանունութեան խոտորումն ի պատիւ առեալ ընկալաւ. (Փիլ. լին. ՟Ա. 99։)

ԴԵՐԱՆՈՒՆՈՒԹԻՒՆ. Ըստ հռետորաց՝ ἁντωνομοσία pronominatio Դնելն զհասարակ անուն իբրեւ սեպհականեալ ումեք, կամ զյատուկն իբրեւ հասարակ.

Ոչինչ են պէտք դերանունութեամբ զայնոսիկ, յաղագս որոց բանս ընթանայր, նշանակել (այսինքն զթոնդրակեցի աղանդաւորս՝ պաւլիկեանս կոչել). զի համագործութիւն իրի յանդիմանակաց եղեալ՝ ոչ կարօտանայ անուանակոչութեան. (Յհ. իմ. պաւլ.)

Ուր մարթ է իմանալ զդերանունութիւն նաեւ որպէս պիտակ կոչումն։ Առ հայր իմ եւ առ հայր ձեր ... ընդ ձեռն դերանունութեան լծակցեաց իսկ. (Խոսրովիկ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif դերանունութիւն դերանունութիւնք
accusatif դերանունութիւն դերանունութիւնս
génitif դերանունութեան դերանունութեանց
locatif դերանունութեան դերանունութիւնս
datif դերանունութեան դերանունութեանց
ablatif դերանունութենէ դերանունութեանց
instrumental դերանունութեամբ դերանունութեամբք