of the same nature or essence, consubstantial;
that dwells together, cohabitant.
ὀμοφυής ejusdem naturae, ὀμοούσιος consubstantialis Բնութենակից. համաբնակից. յաստուածայինս նաեւ՝ Էակից, համագոյակից.
Ծնեալ, եւ ոչ արարեալ, բնակից հօր, որով ամենայն եղեւ. (Պրպմ. ՟Խ՟Ե։)
Ի հօրէ՝ բնակից նմա. (Տօնակ.։)
Զի թէ ամենայն ինչ հօր՝ նորա է, յայտ է թէ եւ հոգին հօր՝ նորա բնակիցէ ... Զհոգին զիւր բնակից ետ ի կենդանութիւն մեռելութեան աշխարհի. (Ոսկ. ես.։)
Տե՛ս դու ինձ զբնակից եւ զհամապատիւ տէրութիւնն. (Ոսկ. յհ. ՟Ծ՟Ա։)
Էառ մարմին զիմ բնակիցս։ Էառ ի սրբոյ կուսէն զբնակից մարմինս մեր. (Եղիշ. ննջ.։)
Մարդ է բնակից քեզ՝ միապէս տոհմ եւ ազգ քո. յն. նորին ընդ քեզ հաղորդ բնութեան. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 14։)
Յաղթեաց նմա տէր մեր մարմնովն, ո՛չ երկնաւորովն, այլ բնակցաւն այնոցիկ՝ որ պարտաւորեցանն ի նմանէ. (Եփր. ՟գ. կոր.։)
ԲՆԱԿԻՑ. σύμφυτος, συμφυής connaturalis, cognatus Ընդակից. ընդաբոյս. բնաւոր. համաբնական, ազգակից, տնկակից.
Իւրաքանչիւր ոգւոյ բնաւորեալ եւ բնակից է յանդիմանութիւն (խղճի)։ Զբնակիցն ի մեզ զպաճարն պարարեն զցանկութիւնն։ Երկիր բնակից մարդոյն՝ մարմինն է. որոյ մշակ միտքն են. (Փիլ.։)
Բնակից ջերմութիւնն կենդանացուցանէ զմարմինն. (Մաքս. ի դիոն.։)
Եւ այս (ծիծաղականն) միշտ նմա (մարդոյն) բնակից է. (Պորփ.։)
Բնակիցն շարժեալ նախանձու. (Սկեւռ. աղ.։)
Առաքինութեան, կամ անապականութեան բնակից. (Ճ. ՟Գ.։)
Որպէս այր բնակից կնոջ՝ գլուխ կնոջ. (Եփր. ՟ա. կոր.) իմա՛ ըստ ՟Ա եւ ՟Բ նշ. եւս եւ ըստ յաջորդին։
ԲՆԱԿԻՑ. որպէս Բնակակից.
(Փարաւոն) լինելով անդնդային խորոցն. (Լաստ. ՟Ժ՟Ա։)