Բարեբախտիմ, Եցայ, Եալ

ձ.

εὑτυχῶς sum felix որ եւ ԲԱՐԵԲԱԽՏԱՆԱԼ, ԲԱՐԵԲԱԽՏԻԿ ԼԻՆԵԼ. Երջանիկ լինել. բարեբախտութեան պատահել. բախտաւոր ըլլալ, բախտը բանիլ.

Եթէ ըստ մարդասիրութեան բարեբախտեսցի, չարչարեն զնա. (Մխ. դտ.։)

Բարեբախտիլ ի մեծամեծս կարծեալ. (Սոկր.։)

ՓՈքր ինչ բարեբախտեալ՝ ամբարհաւաճիլն. (Արիստ. առաք.։)

Ոչ ի բարեբախտիլն ուրախասցիս, եւ ոչ ի վատաբախտիլն քո տրտմեսցիս. (Ոսկիփոր.։)

Երկաքանչիւրք բարեբախտեալք, ձեզ ասել, եւ ինձ լսել։ Ուստի եւ մեք բարեբախտեցաք զսեռ իմաստասիրութեան. (Պղատ. տիմ.։)