Անլռելի

adj.

ἁσίγητος. nonsilens, non tacens, incessabilis. Որ ոչ լռէ. անլուռ. անդադար.

Անլռելեօք բերանովք գոչել. (Դիոն. եկեղ.։)

Անլռելի հնչմամբ. (Շար.։)

Քեզ բարեբանութիւն անլռելի։ Գովեստս անճառս եւ անլռելիս. (Նար. ՟Ի. ՟Ծ՟Ա։)

Կամ զոր չէ արժան լռել.

Անձայն լռութեամբ փոխադրել կարծեցին զանլռելի իմաստութիւն Աստուծոյ. (Համամ առակ.։)

adv.

cf. ԱՆԼՌԱԲԱՐ.

Զէակիցդ Հօր զՈրդի փառաւորեմք անլռելի. (Շար.։)