marriage, nuptials, wedding;
matrimony, wedlock;
առնուլ յ—, to take in marriage;
եղծանել ըղպսակն ամուսնութեան, to annul or do away a marriage;
գալ յ—, to marry.
γάμος nuptiae matrimonium, conjugium Պսակ. օրինաւոր լծակցութիւն ընդ այր եւ ընդ կին ի մի մարմին՝ անմեկնելի մինչ ի մահ. կարգուիլը. նիքեահ.
Վասն ամուսնութեան, եւ որդւոց, եւ ստացուածոց։ Եւ ո՛չ զամուսնութիւն սուրբ տակաւին պահեն։ Պատուական է ամուսնութիւն. (Իմ. ՟Ժ՟Գ. 17։ ՟Ժ՟Դ. 24։ Եբր. ՟Ժ՟Գ. 14։)
Արդ յաղագս ամուսնութեանց այսպէս ճշգրտագոյն ասացեալ է քահանայապետին, մինչ զի եւ ոչ զայրին թողութիւն տալ նմա յամուսնութեան. (Փիլ. քհ. ՟Թ։)
Որք յամուսնութիւն անդր գայցեն, յարժանաւոր տեղիսն զնոսա պսակեսցեն. (Յհ. իմ. ատ.։)
Յողջախոհն ամուսնութենէ։ Ոյք զամուսնութեանցն պահեցին զհարազատութիւնս։ Ընդ որում բազմաժամանակեայն զուգեալ իցէ ամուսնութեամբ. (Պիտ.։)
Տե՛ս թէ որպէս ի հինն եւ ի նորս սուրբքն եւ հաճոյքն Աստուծոյ ընտրեցան յամուսնութենէ անտի. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)
Եւ գալն լծակցաց առ միմեանս ամուսնաբար. մերձաւորութիւն. խառնք. γάμος connubium, συνουσία, ὀμιλία congressus, consuetudo, concubitus
Ոչ յամուսնութիւն, այլ ընդ քեզ անդրէն ի տան բնակել։ Ասաց՝ եթէ ի Հոգւոյն է, եւ առանց ամուսնութեան. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 4։)
Յաղագս ամուսնութեան հրաման ետուն։ Վասն անյարմար եւ անարժան որդւոցն ընդ մարսն ամուսնութեան (առ պարսիկս). (Փիլ. ՟ժ. բան.։)
Հրոյ ընդ խոտոյ ո՛չ ամուսնութիւն լինի, այլ ծախումն։ Միումն եւեթ մարթ եղեւ ի կուսէ ծնանել առանց ամուսնութեան. (Եզնիկ.։)
Հնար էր կուսի առանց ամուսնութեան ծնանել. (Կոչ. ՟Ժ՟Բ։)
Ո՛չ յամուսնութենէ էառ յանձն զայն, այլ ի պարկեշտ կուսէ եւ յանփորձ ամուսնութեան. (Պրպմ. ՟Լ՟Թ։)
Յո՞ր ժամանակս ծնաւ արգանդ ամուսնութեան. (Կոչ. ՟Ժ՟Բ։ Վեցօր.։ եւ ՃՃ.։)
Յարմարական կարգիւ դասու գան յամուսնութիւն. (Պիտ.։)
Պէսպէս նմանութեամբ ասի.
Յամուսնութիւն ջուրցն՝ բղխելոց էր ամենայն ինչ. (Եփր. ծն.։)
Բնաւորելով գիջին խոնաւ եւ հիւթական (լուսինն), միաւորեալ յամուսնութիւն կիզողական (արեգականն). յորոց խառնից գոլ համայնից ծընընդական՝ բուսոց տնկոց եւ ըզգայնոց որք շնչական. (Շ. իմ. եղակ.։)
Յայսքան չարիս շաղախեալ՝ ամուսնութեամբ՝ օտարոտի օրինաց՝ պոռնկեցան յԱստուծոյ։ Ստեցին նոքա ամուսնութեան Աստուծոյն իւրեանց՝ պաշտել զկուռսն Բահաղու, եւ ստէր երկիրն նոցա՝ ամուսնութեան իւրեանց, եւ հնազանդի թշնամեացն. (Լմբ. ովս.։)
իբր ամուսին. լծակից.
Որ արդ եւս նորոգ ամուսնութիւնք ի միմեանս հասեալ (յն. ի նոր ամուսնութիւնս). (Գ. Մակ. ՟Դ. 5։)
Զամուսնութիւն նախանձայոյզ առն կաշկանդեաց (օտարն)։ Անջատելով զամուսնութիւն այլոյ. (Պիտ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ամուսնութիւն | ամուսնութիւնք |
| accusatif | ամուսնութիւն | ամուսնութիւնս |
| génitif | ամուսնութեան | ամուսնութեանց |
| locatif | ամուսնութեան | ամուսնութիւնս |
| datif | ամուսնութեան | ամուսնութեանց |
| ablatif | ամուսնութենէ | ամուսնութեանց |
| instrumental | ամուսնութեամբ | ամուսնութեամբք |