s.

appeasement, assuagement, moderation, abatement;
inducement, persuasion.

s.

Ամոքելն, եւ իլն. ամոքանք, որպէս մեղմութիւն կամ մեղկութիւն.

Ամոքումն եւ զղջումն եւ արհաւիրք խռովութեան տիրէ նմին. (Լմբ. սղ.։)

Որպէս մարսումն կերակրոյ. πέψς conconctio, digestio. հազմ.

Խարտեաշն մաղձ առ ի յամոքումն կատարէ, եւ շարժէ զարտաքս ելանել. (Նիւս. բն. ՟Ի՟Է։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ամոքումն ամոքմունք
accusatif ամոքումն ամոքմունս
génitif ամոքման ամոքմանց
locatif ամոքման ամոքմունս
datif ամոքման ամոքմանց
ablatif ամոքմանէ ամոքմանց
instrumental ամոքմամբ ամոքմամբք