adj.

married.

adj. s.

γεγαγήμενος nuptus, ta Ամուսնացեալ՝ այր կամ կին. կարգուած, աշխարհք մտած. էվլի միւթէէհհիլ, միւթէզէվվիճ.

Ո՞յք էին ամուսնաւորք յառաքելոցն։ Յովհաննէս եւ Յակովբոս եղբայր իւր եւ Թովմաս կոյսք էին, եւ այլք ամուսնաւորք. (Վրդն. յաւետ.։)

Ամուսնաւորաց եւ մահկանացուաց ազգ է տոհմ աստուածոց նոցա. (Եզնիկ.։)

Ամուսնաւոր քահանայ. (Կանոն.։)

Լեալ էր ամուսնաւոր յաշխարհակեաց կեանս. (Բուզ. ՟Դ. 3։)

Զոր ամուսնաւոր կանանցն չհրամայէ Պօղոս՝ պաճուճել. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 24։)

Պսակ փառաց ամուսնաւորաց. (ՃՃ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ամուսնաւոր ամուսնաւորք
accusatif ամուսնաւոր ամուսնաւորս
génitif ամուսնաւորի ամուսնաւորաց
locatif ամուսնաւորի ամուսնաւորս
datif ամուսնաւորի ամուսնաւորաց
ablatif ամուսնաւորէ ամուսնաւորաց
instrumental ամուսնաւորաւ ամուսնաւորաւք
Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Ամուսնաւորեմ, եցի

Ամուսնաւորութիւն, ութեան

Voir tout