married.
γεγαγήμενος nuptus, ta Ամուսնացեալ՝ այր կամ կին. կարգուած, աշխարհք մտած. էվլի միւթէէհհիլ, միւթէզէվվիճ.
Ո՞յք էին ամուսնաւորք յառաքելոցն։ Յովհաննէս եւ Յակովբոս եղբայր իւր եւ Թովմաս կոյսք էին, եւ այլք ամուսնաւորք. (Վրդն. յաւետ.։)
Ամուսնաւորաց եւ մահկանացուաց ազգ է տոհմ աստուածոց նոցա. (Եզնիկ.։)
Ամուսնաւոր քահանայ. (Կանոն.։)
Լեալ էր ամուսնաւոր յաշխարհակեաց կեանս. (Բուզ. ՟Դ. 3։)
Զոր ամուսնաւոր կանանցն չհրամայէ Պօղոս՝ պաճուճել. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 24։)
Պսակ փառաց ամուսնաւորաց. (ՃՃ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ամուսնաւոր | ամուսնաւորք |
| accusatif | ամուսնաւոր | ամուսնաւորս |
| génitif | ամուսնաւորի | ամուսնաւորաց |
| locatif | ամուսնաւորի | ամուսնաւորս |
| datif | ամուսնաւորի | ամուսնաւորաց |
| ablatif | ամուսնաւորէ | ամուսնաւորաց |
| instrumental | ամուսնաւորաւ | ամուսնաւորաւք |