adj. s.

Փասուս. քսմոս. եւ Քսմոսոթիւն. բանսրկոթիւն.

Մարդիկ՝ որք լինին բանսարկուք եւ քսփուսք յատենի. (Մխ. դտ.։)

Քսփուս եւ առունկնճառք, որով արտաքս ձգեաց օձն զեւայ ի դրախտէն. (Վրք. հց. ձ։)