ψίξ, ψιχίον mica. Փուխր կամ փխուր. այսինքն փխրեալ եւքայքայեալ մասն. որ եւ ՓՇՈՒՐ, ՓՇՐԱՆ. մնացուած. նշխար. փշրուք, փշրանք, փսորտանք.
Իբրեւ զփխրան ինչ զանց արարեալ անարդագոյն։ Զնոյն զփխրանն ասէ, որ ի շնչափողն խոտորի, եւ արագահաս հեղձուցանէ. (Լծ. ածաբ.։)
Զի մի արտաքս անկցի (բերանն) ի սրբութեան օրինացն փխրան ինչ (տպ. փշրան ). (Վրք. ոսկ.։)
Փխրանս ինչ յոսկերաց. (Փարպ.։)
Վասն դիւրաբեկ գոլոյն, եւ զօրէն փխրանի լուծանելոյն. (Երզն. մտթ.։)
Պատուելով փխրան դուզնաքեայ ինչ հող ի պատկեր աննկարագրելի բնութեանդ. (Ճ. ՟Բ.։)
Փխրան. փշրան ինչ. (Հին բռ.։)