cf. Տառապեմ.
ՏՈՒԱՅՏԵՄ մանաւանդ ՏՈՒԱՅՏԻՄ. Տառապեցուցանել. ճնշել. մաշել. եւ կր. Տառապիլ. հաշիլ ցաւօք նեղութեամբ սրտի. (հակառակն արտնլոյ, կամ շուայտելոյ)
Ո՞ եցոյց քեզ հանգամանս յայնչափ թանձրութենէ նստել տուայտել, եւ ա՛սեղն մի փոքրիկ գործել. (Սեբեր. ՟Է. (որ լինի ն. եւ կ. զի եւ յն. անյայտ)։)
Զկեանս աղքատաց մի՛ զլանար, եւ մի՛ տուայտել աչաց կարօտելոյն. (Սիր. ՟Դ. 1.) (յն. մի՛ ձգձգեր զաչս. παρελκύω extraho, protraho ).
Տաժանելի կրիւք տուայտիմ. (Նար. ՟Կ՟Զ.)
(ուր ի Լծ. ասի,
Տուայտիմ. կարկամիմ եւ ցամաքիմ. որպէս ռմկ. քաղուիլ, ճռզիլ)։
Տուայտի ի դրան արքունի. (Խոր. ՟Ա. 19։ Արծր. ՟Ա. 10։)
Մերկ իցեն ասէ, եւ կարօտեալ աւուրն պարենի, եւ նորին աղագաւ տուայտեալ շրջին։ Զի մի ասիցեն, թէ աստ ցանկ միայն տուայտիցիմք. (Սարգ. յկ. ՟Է։ Երզն. մտթ.։)