s.

որ եւ ՏՈՒԱՅՏՈՒԹԻՒՆ. Տառապանք, նեղութիւն. վիշտ. հաշումն եւ մաշումն.

Բազում այն են՝ որ առ այսպիսի աղէտս տարակուսի ի վաճառականութեան արուեստս տուայտանաց անկանել յօժարեն. (Ագաթ.։)

Մինչ ի մեծութեան էր յոբ, բարեկամք նորա էին. եւ յաւուրս տուայտանացն այսպէս բարբառէին.

Հոսմամբ արտասուացն, տուայտանօք տխրութեան դիմացն եւ ես պաղատիմ։ Նար. (՟Ժ՟Ը։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif տուայտանք
accusatif տուայտանս
génitif տուայտանաց
locatif տուայտանս
datif տուայտանաց
ablatif տուայտանաց
instrumental տուայտանաւք