hy    |   fr

Տնաւեր

adj.

whose house is destroyed, ruined, homeless;
*cf. Վատնիչ.

adj.

Որոյ տունն աւերեալ է յօտարաց. (իսկ ռմկ. է աւերօղ զտուն իւր կամ ղայլոյ)

Եւ մեք գերիք եւ կալանաւորք, սրակոտորք, տնաւերք, եւ յընչից կողոպտած. (Լաստ. ՟Ժ՟Է։)