adj.

full of leaves, leafy.

adj.

ՏԵՐԵՒԱԼԻ ՏԵՐԵՒԱԼԻՑ. ἕχων φύλλα habens folia. Լցեալ կամ լի տերեւօք. որ ունի զտերեւս լիով.

Տեսեալ զթզենին՝ խիստ տերեւալին. (Գանձ.։)

Ետես թզենի մի ի բացուստ տերեւալից ... ոչինչ եգիտ՝ բայց միայն տերեւ. (Մրկ. ՟Ժ՟Ա. 13։)

Ոչ ծառս տերեւալից՝ պտղաբեր քաղցրահամ՝ բերովք. (Ոսկ. ի յհ. մկ.։)

Ծառս տերեւալից՝ ունայն ի պտղոց։ Տերեւալից լինել, եւ պտղատու ի ժամու։ Ոչ ունելով ոստ տերեւալից. (Նար. ՟Թ։ Լմբ. սղ.։ Շ. բարձր.։)