cf. Տարաձայնիմ.
ՏԱՐԱՁԱՅՆԵՄ ՏԱՐԱՁԱՅՆԻՄ. διαφωνέω dissono. Չհամաձայնիլ. ոչ ձայնակցիլ. անհամաձայն անմիաբան գտանիլ.
Տարաձայնեցի՞ն արդեօք առ միմեանս իմաստասէրքդ, թէ ոչ։ Ի սոցանէ ոչինչ տարաձայնեալ երեւի. (Անյաղթ պորփ.։ Կիւրղ. գանձ.։)
Եւ իբր կր. Գոյ անհամաձայնութիւն. լինի անհաւանութիւն կամ երկպառակութիւն կարծեաց.
Դիտաւորութիւն առաջիկայ շարադրութեանս եւ՛ ձայնակցեալ է յոմանց, եւ՛ տարաձայնեալ է։ Տարաձայնեալ է, վասն զի եւ այլն. (Անյաղթ պորփ.։)