ՎՏԱՆԳՈՒԹԻՒՆ ՎՏԱՆԳՈՒՄՆ. Վտանգիլն (ը ամ առման).
Վտանգելոց օգնական. վտանգութիւն՝ է՛ որ հիւանդութեան, եւ է՛ որ մեղաց, եւ կամ հաւատոյ։ Եւ եյս ի կամայից է վտանգութիւն փախչել յանհաւատից եւ ի չարաց. (Շ. բարձր.։)
Զվտանկութիւն քաղաքին յաւելու առ ի նշանակ. (Ոսկ. ես.։)
Բազմաց վտանգումն իրքն լինէին. (Ոսկ. լուս.։)
Զվտանգումն բարեկամին՝ անձին քում համարեա. (Ոսկիփոր.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | վտանգութիւն | վտանգութիւնք |
accusatif | վտանգութիւն | վտանգութիւնս |
génitif | վտանգութեան | վտանգութեանց |
locatif | վտանգութեան | վտանգութիւնս |
datif | վտանգութեան | վտանգութեանց |
ablatif | վտանգութենէ | վտանգութեանց |
instrumental | վտանգութեամբ | վտանգութեամբք |