s.

ՎԵՐԵԼՈՒԹԻՒՆ. ՎԵՐԵԼՈՒՄՆ. ՎԵՐԵԼՔ. Ի ՎԵՐ ԵԼՔ. ἁνάβασις, ἑπίβασις ascensus. Ելումն ի վեր, եւ ճանապարհ եւ աստիճանք ելիցն ի վեր կոյս. եւ Փոխումն յաստեացս.

Սա է սանդուղք յերկրէ յերկինս վերելութեան. (Խոսր.։)

Լեառնն զվերելումն ընկալեալ՝ ծխեցաւ. (Ոսկ. ի կոյսն.։)

Աստիճանք եւ սանդուղք առ երկնաւոր վերելումնն. (Ժմ. յն.։)

Ընդէ՞ր փակեցեր քեզէն քեզ զերկին, եւ զվերելիցն դուռն աղխեցեր։ Վայրէջք ի խոնարհ, եւ վերելք ի բարձունս. (Նար. ՟Խ՟Զ. եւ Նար. տաղ.։)

Վայրէջք անմարմին զուարթնոցն, վերելք ի բարձունս անբաւս. (Սիւն. տաղ խչ.։)

Զծերս (մարզել) ի հրահանգըս հանճարոյ՝ վերելս ի միտըս դնելով. (Շ. ոտ. Շ. հրեշտ.։)

Սրբոցս քոց ընտրելոցս յիսուս մաղթանօք, վերելս ի սրտիդնել ընդ նոսա տու՛ր մեզ. (Տաղ.։)

Զոգւոյ ի վեր ելս։ Ուստի եւ զ՝ի վեր ելսն եւ լաւագոյն կանգնումն յուսացայց գտանել։ Առաջին աստիճան այս լիցի ի վեր ելից հաւատացելոց. (Ածաբ. կիպր.։ Պիտ.։ Երզն. ՟ժ. խորան.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif վերելութիւն վերելութիւնք
accusatif վերելութիւն վերելութիւնս
génitif վերելութեան վերելութեանց
locatif վերելութեան վերելութիւնս
datif վերելութեան վերելութեանց
ablatif վերելութենէ վերելութեանց
instrumental վերելութեամբ վերելութեամբք