cf. Վերելեակ.
ՎԵՐԵԼԱԿ. ἁναβάτης, ἑπιβάτης incessor, vector, epibata. որ եւ ՎԵՐԵԼԵԱԿ. Ելեալն ի վերայ. որպէս հեծեալ յերիվար, ձիաւոր. եւ Նստելն ի կառս, ի նաւի, եւ այլն. վրան նստօղը, եղօղը.
Սա է հեծեալն, իսկ նա վերելակն. քանզի հեծելոյ գործ է մղելն եւ վարժելն զձի. իսկ վերելակին բերիլ՝ ու՛ր ուրեք կենդանին ածիցէ։ Եւ ի ծովու՝ նաւասաւոյն տանել եւ բերել զմակոյկն եւ ուղիղ վարել. իսկ վերելակին՝ կիրս կրել, որ ինչ միանգամ ընդ նաւն անցանէ. (Փիլ. այլաբ.։)
Վերելակ ինքեան զմարդն ունի. (Նիւս. երգ.։)
(Ձի անվարժ) զվերելակին տխմարութիւն յանհրահանգն յանդիման ելոյ կացուցանէ։ Գահավիժութիւն հանդերձ վերելակաւն. (Պիտ.։)
Ձի ոք նորավարժ ոչ կարացեալ յինքենէ զվերելակն իւր ի բաց ոստուցանել. (Յհ. իմ. ատեն.։)
Ի վերելակէն իւրմէ այս կառք ոչ երբէք ունայնացեալ թափուր մնասցէ. (Անյաղթ բարձր.։)