raised on high, lifted up, ascending;
ascensive;
bearing, carrying in the arms, raising from the earth.
ՎԵՐԱՄԲԱՐՁ կամ ՎԵՐՀԱՄԲԱՐՁ. μετέωρος, μετάρσιος sublimis. Վերամբարձեալ. բարձրացեալ. երկնային. որ ինչ կայ ի վեր կամ յօդս.
Ի վերայ աթոռոյ վերամբարձի նստեալ աստուածութեան. (Լմբ. հանգ.։)
Աբրամ թարգման հայր վերամբարձ. ցուցանէ զաստեղագիականն։ Հայր վերամբարձ առ վերաբարձ բանի եւ ուսմնական։ Առ վերամբարձսն ամբառնայ ելեալ թեթեւացեալ։ Վերհամբարձիցն ցանկացեալ տեսլեան՝ արփիաճեմ լինելով. (Փիլ.։)
ՎԵՐԱՄԲԱՐՁ. մ. Ամբարձեալ կամ ի վեր բարձեալ գոլով. յօդս վերացեալ կամ վերացուցեալ բարձր.
Մտի վերամբարձ ի յօդս շրջել։ Կախեցէ՛ք զդա զմիոյ ձեռանէն՝ վերամբարձ։ Առեալ զսուրբն հռիփսիմէ սպասաւորացն բռնաբար, մերթ վերամբարձ, մերթ ի քարշ. (Նիւս. կազմ.։ Ճ. ՟Բ.։ Ագաթ.։)
Վերամբարձ առեալ զոտիցն եւ զձեռացն՝ ընդ մէջ կտրէր. (Ղեւոնդ.։)
Եթէ աստուածք իցեն, զիա՞րդ իբրեւ զբեռինս ծանունս վերամբարձ կրիցին. քանզի ոչ եթէ աստուածեղէն զօրութիւն վերամբարձ ումեք կրիցի. (Ոսկ. ես.։)
Եւ զիս առին վերամբարձ, եւ յեկեղեցի անդր դիմէին։ Եւ այնպէս վերամբարձ (կամ վերհամբարձ) ունելով զսեղանն՝ տանէին առաջի նորա. (Վրք. հց. ՟Ի. եւ ՟Ժ՟Դ։)
Ի խորանս պետականս վերամբարձ ճոխանային. (Յհ. կթ.։)
Որպէս զի վերամբարձ կայցէք յաւէտ՝ ընդ իմաստս հոգւոյն իբրեւ պարանաւ կապեալ. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Գ։)