ՎԵՐԱԹՌՉԻԼ. ἁναπέταμαι, ἁνάπτημι sursum evolo, exaltor. Վերաթռիչ լինել. վերաթեւել. բարձրանալ.
Երկիւղածութեամբ եւ սրբազնապէս վերաթռուցեալս։ (Աթոռք յայտ առնեն) զաստուածակրութիւն եւ կամարարութիւն յաստուծայինսն ընդունելութիւնս վերաթռուցեալս. (Դիոն.։)
Միջակացեալ թեւօքն վերաթռուցեալ։ Վերաթռուցեալ մտօք ի թեւս հոգւոյն. (Ժող. շիրակ.։ Տօնակ.։)
Ծովն ովկիանին վերաթռուցեալ առ իս գային. (Մխ. երեմ.։)