adj.

cf. Վերագիր;
— անուն, surname.

adj.

ἑπίθετος adjectivus, impositus. Մակագրական. մակդիր, մակակոչ.

Կոչումն վերադրական անուանն (սիմոնի՝ պետրոս). (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Ա։)

Եւ ὐπερθετικός superlativus. Գերադրական. առաւելեալ.

Մի քան զմի են գերազանց վերադրական. (Երզն. ոտ. երկն.։)

Եւ καταφατικός affirmativus. Դրական, ստորասական.

Բացբարձական աստուածաբանութիւնքն գերագոյնք են եւ հզօրագոյնք յաստուած քան զվերադրականսն. եւ են վերադրականք, որպէս յորժամ ասեմք զաստուած թագաւոր, ի վերայ նորին դնելով զամենայն, եւ տէր, եւ բարի, եւ լոյս. (Վահր. երրդ.։)