adj.

noble, grand;
— տէր, my lord, your lordship.

adj.

ՎԵՀԱԶԳԻ ՎԵՀԱԶՆ. Ազնուազարմ. մեծարգի. դիւցազն.

Վեհազգի ոմն իշխան վարազփերոժ անուն յառանշահեկն տոհմէ. (Կաղանկտ.։)

Յիշելով զտնանկացեալ վեհազն (կամ զուն կամ զին) որդեակն իւրեանց. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)

Եւ կանայք վեհազինք գերազանցեալք յաղթեցին. (Շար.։)