cf. Սօսափիւն.
ՍՕՍԱՓԻՒՆ. ψόφος, φωνή, crepitus, sonitus. որ եւ ՍՕՍԻՒՆ. գրի եւ ՍՕՍԱՒԻՒՆ. Աւիւն կամ ազդումն ի սօսեաց. խօշիւն, շրշիւն շարժման տերեւոց. որ բերէ եւ սոսկումն ինչ կամ սարսափումն ի լսելիս. Ֆըսըլթը, խըշըլթը, հառըլթը.
Ի սօսիսն. զորոց զսաղարթուցն սօսաւիւն ըստ հանդարտ եւ կամ սաստիկ շնչըլոյ օդոյն եւեթ ուստ շարժումն սովորեցան ի հմայս աշխարհիս հայկաղանց. (Խոր. Ա. 19։)
Զայնչափ հոգւոց՝ զորս եհան առ նոքօք յիւր երկինսն, զսօսաւիւնն (կամ զսօսաւինն) զիա՞րդ ոչ առնուին. (Եզնիկ։)
Ոչ էին կերպարանք առաջի աչաց իմոց, բայց միայն օդ եւ սօսափիւն լսէի. (Յոբ. Դ. 16։)
Յաւուրս պենտակոտէից զղրգիւն եւ սօսափիւն նախ զքահանայիւքն պատէր. (Եւս. քր. Բ։)