Սիղիգն

s.

Բառ յն. սի՛լիղնիս, սիլիղնիօն. σίλιγνις, σιλίγνιον siligo σιλιγνίτης ἅρτος panis siligineus. նաշիհ. եւ հաց ի նաշհոյ՝ ի գերմակ ալերէ.

Մի սիղիգն, որ է գրտակ (կամ գերմակ) հացիկն այնպէս օգուտ եղեւ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)

cf. ՍԻՄԻՆԴՐ։