ն.

ՍԵՊՀԱԿԱՆԱՑՈՒՑԱՆԵՄ ՍԵՊՀԱԿԱՆԵՄ ՍԵՊՀԱԿԱՆԵՑՈՒՑԱՆԵՄ. Իբր յն. ἱδιάζω proprium mihi facio, vindico եւ περιουσιάζω possideo. Սեպհական առնել ինքեան կամ այլում. իւրացուցանել. ստանալ. յինքն գրաւել. ժառանգել, եւ ժառանգեցուցանել.

Երանի է քեզ, եթէ կամիս զայն սեպհականացուցանել. (Ճ. ՟Բ.։)

Որք զգաստութեան անսպիաբար սեպհականեցուցին զպատմուճանն, ի խորհրդական հարսնարանն ընկալեալ լինին. (Ճ. ՟Գ.։)

Զազգսն զայնոսիկ շուրջ զամրոցաւն սեպհականեցուցեալ էր իւր. (Յհ. կթ.։)

Իւր միայնոյ սեպհականեալ զկենդանութիւնն. (Եզնիկ.։)

Բնականաբար սեպհականէին զսահմանս քաղաքին. (Յհ. կթ.։)

Սեփհականելով ձեզ ինքեան զճշմարիտ անտեսս տանն աստուծոյ. (Գր. տղ. թղթ.։)

Այրն եթէ ի կնոջն իրացն տայ այլոց, ոչ կարէ առնող զայն սեպհականել (կամ սեփհականել), թէ եւ մնայ առ նմա բազում ժամանակ. (Մխ. դտ.։)

յեսու սեպհականաց որդւոցն իսրայէլի զերկիրն։ Ինձ զերկինս սեպհականեաց. (Ճշ.։ Նար. ՟Կ՟Է։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
—ուցանեմ

Voix Active

Indicatif
Présent
ես սեպհականացուցանեմ
դու սեպհականացուցանես
նա սեպհականացուցանէ
մեք սեպհականացուցանեմք
դուք սեպհականացուցանէք
նոքա սեպհականացուցանեն
Imparfait
ես սեպհականացուցանեի
դու սեպհականացուցանեիր
նա սեպհականացուցանէր
մեք սեպհականացուցանեաք
դուք սեպհականացուցանեիք
նոքա սեպհականացուցանեին
Aoriste
ես սեպհականացուցի
դու սեպհականացուցեր
նա սեպհականացոյց
մեք սեպհականացուցաք
դուք սեպհականացուցէք
նոքա սեպհականացուցին
Subjonctif
Présent
ես սեպհականացուցանիցեմ
դու սեպհականացուցանիցես
նա սեպհականացուցանիցէ
մեք սեպհականացուցանիցեմք
դուք սեպհականացուցանիցէք
նոքա սեպհականացուցանիցեն
Aoriste
ես սեպհականացուցից
դու սեպհականացուսցես
նա սեպհականացուսցէ
մեք սեպհականացուսցուք
դուք սեպհականացուսցջիք
նոքա սեպհականացուսցեն
Formes d'impératif
Prohibitif
դու մի՛ սեպհականացուցաներ
դուք մի՛ սեպհականացուցանէք
Impératif
դու սեպհականացո՛
դուք սեպհականացուցէ՛ք
Exhortatif (thème du présent)
դու սեպհականացուցանիջիր
դուք սեպհականացուցանիջիք
Exhortatif (thème du passé)
դու սեպհականացուսջի՛ր
դուք սեպհականացուսջի՛ք