cf. Պրաստին.
ՊՐԱՍՏ կամ ՊՐԱՍՏԻՆ. գրի եւ ՊՌԱՍՏ, ՊՌԱՍՏԻՆ. բառ յն. προάστιον . որ է արուարձան, առաջք քաղաքի կամ շինի.
Թագաւորն ի փսամաթիայ՝ որ է ի պրաստին, որ է յայսմ (յայսկոյս) նիկոմիդիայ, քննեալ եւ անարատ գտեալ զաթանաս։ Յառնէր ի հեղինուպօլսէ ի նիկոմիդիա, եւ անդ ի պրաստին իւրում լինէր. (Սոկր. ՟Ա. 27։)
Լինէր ընդ պրաստն եւսեբեայ անցանել։ Խորհեցաւ հանգչել ի մարդճակի պրաստին եւսեբեայ՝ որ կոչէր եւխայիդա. (ՃՃ.։)