vn.

cf. Պշնեմ.

չ.

cf. Պշնուլ.

Ամաչեցէք ի պնչելոյ առնակին կնոջ. (Սիր. ՟Խ՟Ա. 28։)

Յորժամ ոք ընդ զննական արեգակամբս նայիցի՝ պշնելով, եւ շնչմարելովն՝ ճանաչէ զպայծառութիւն լուսաւորութեանն. (Սեբեր. ՟Ա։)

Իւրաքանչիւր ումեք ի նա պշնելով հայել. (Նիւս. ի սքանչ.։)

Կասկածանօք կարծեաց պշնեալ, ընդ աղօտ պշնելով՝ փանաքիմաց խուզմամբ՝ սուղ հասեալ (ի վերայ մտաց գրոյդ). (Մագ. ՟Հ՟Է։)

Մի յարաժամ յիրս ինչ պշնել. (Կրպտ. ոտ.։)

Այլայլի պշնեալ (կամ պշրեալ) տեսիլն, եւ զլոյսն իբրեւ զմռայլ իմն տեսանէ. (Վեցօր.։)