abusively, falsely, improperly;
catachrestically;
— վարիլ, to abuse, to use improperly.
καταχρηστικῶς, -κόν, ἑκ καταχρήσεως abusive, improprie. Իբրեւ պիտակ եւ օտար. յումպէտս. տիրապէս, այլ անյատկապէս եւ ըստ իմիք. անուամբ լոկով.
Ոչ իսկ տիրապէս սոքա օգնականք, այլ պիտակաբար ասին։ Չարչարելոյ անուն ասի եւ իսկապէս, ասի եւ պիտակաբար. իսկապէս՝ առ գորցսն չարութեան՝ որ է որդւոյն առանձինն. եւ պիտակաբարն՝ ի վերայ այլոցն, որոց ստածուածովք եւ մարմնովք լինին վնասք. (Փիլ. այլաբ. եւ Փիլ. ել. ՟Բ. 4։)
Ոչ տիրապէս՝ այլ պիտակաբար անուանադրութեան հացին հասանել զքարն ասեմք. եւ ամենայն ինչ ըստ նմին բանի, որ ոչ ընդ բոլոր է՝ որ ինչ ասին, պիտակաբար ունի զկոչումն. (Նիւս. կազմ.։)
Ոչ են սոքա տիրապէս սուրբ, այլ պիտակաբար ասին. (Ի գիրս խոսր.։)
Ոչ պիտակաբար եւ երեւութաբար կրելոց եմ զայն ամենայն վասն աշխարհի փրկութեան, այլ ճշմարտութեամբ. (Նանայ.։)
Այլք (ազնուանք) աստուածոց՝ պիտակաբար են եւ ոչ ստուգապէս. (Շ. բարձր.։)
Միայն պիտակաբար քահանայ կոչեալ. (Լմբ. պտրգ.։)
ՊԻՏԱԿԱԲԱՐ ՎԱՐԵԼ կամ ՎԱՐԻԼ. καταχράομαι abutor. Չարաչար վարել զիմն յումպէտս առնուլ ի կիր.
Երդնլով, աստուածոյն բազմանունութեամբ՝ պիտակաբար վարեցեալ անուամբ՝ աստ, ուր ոչ է արժան։ Զնուիրեալն ի պատճառս այսր՝ պիտակաբար վարել յամպարշտութիւն Փիլ. (՟ժ. բան. եւ Փիլ. քհ.։)
Զի մի ի մեծամեծ հրահանգսն պիտակաբար վարեցին. (Առ որս. ՟Ծ՟Բ։)
ՊԻՏԱԿԱԲԱՐ. ա. cf. Պիտակ.
Զիա՞րդ իցէ նոյն (ընդ) պիտակաբարին՝ տիրապէսն. (Կիւրղ. գանձ.։)
Մի ոք կարծեսցէ ի վերայ աստուածոյ զստուերս իսկապէս տիրաբանիլ, քանզի պիտակաբար իրք են այս (իբր զեղծումն չարաչար Վարումն). (Փիլ. իմաստն.։)