debt;
duty;
տալ զ —իս, to pay dear for, to smart for, to be punished, to have the smart of.
cf. ՊԱՐՏ, ՊԱՐՏՔ, տուց. ὁφείλημα, ὅφλησις debitum.
Թո՛ղ մեզ զպարտիս մեր։ Այնմ որ գործիցէն՝ ոչ համարին վարձքն ըստ շնոհաց, այլ ըստ պատեաց։ Թողցին ձեզ պարտիքն։ Ի նախատինս, եւ ի նզովս, եւ ի պարտիսս։ Եւն։ Գրիգոր անցեալ գնաց առ տրդատ՝ զհայրենեցն հատուցանել պարտիս. (Խոր. ՟Բ. 77։)
Թագաւորն ոչ միայն զիւր տացէ պարտիս (յանցանաց), այլեւ որոց եղեւն պատճառք ի կորուստ. (Եղիշ. ՟Բ։)