որ եւ ՊԱՐՏԱՒՈՐԱԲԱՐ. ὐπαιτίως sicut obnoxius crimnin. Իբրեւ պարտաւոր. որպէս վնասապարտ, կամ յանցաւոր.
Զհոգին անփորձ յանցանաց՝ պարտաւորապես առ հայր արձակեաց. (Նար. խչ.։)
Հոգոյ եւ առնոցիկ որ պարտաւորապէսն կեան, ժամանակ յուղութիւն տուեալ նոցա. (Փիլ. նխ. ՟բ. 1)