hy    |   fr

Պարտառու, աց

adj.

borrowing;
guaranteeing payment of another's debt, becoming bail or surety, respondent, answerable.

adj.

Փոխառու. եւ Առօղ զպարտս իւր վերայ. ...

Զինքն մնալ մեզ պարտական ախորժէ ... զի նովաւ ե՛ւ պարտառու ե՛ւ պարտապան նոյն ինքն աստուած լինիցի. (Խոսր. պտրգ.։)