debtor;
culprit;
— լինել, to owe, to be indebted.
ὐπόχρεως, ὁφείλων, ὁφειλέτης debitor. Ընդ պարտեօք անկեալն. պարտքի տէր .... cf. ՊԱՐՏԱԿԱՆ.
Ժողովէին առ նա ամենայն վշտատեսք եւ ամենայն պարտապանք։ Եղիցի պարտապանն իբրեւ զպարտատէրն։ զգրաւ պարտապանի դարձուցանիցէ. (՟Ա. Թագ. ՟Ի՟Բ. 2։ Ես. ՟Ի՟Դ. 2։ Եզեկ. ՟Ծ՟Ը. 7։)
Որպէս եւ մեք թողումք մերոց պարտապանաց։ Պարտապան մի բիւր քանքարոյ։ Յունաց եւ բարբարոսաց, իմաստնոց եւ անմտից պարտապան եմ։ Այնուհետեւ ե՛ղբարք պարտապան եմք ոչ մարմնով ըստ մարմնոյ կեալ. (Մտթ. ՟Ղ. 12։ ՟Ծ՟Ը. 24։ Հռ. ՟Ա. 14։ ՟Ը. 12։)
ՊԱՐՏԱՊԱՆ. ἕνοχος reus. Պարտաւոր. վնասապարտ.
Պարտապան եղիցի յաւիտենիցն մեղաց։ Համարիք եթէ նոքա պարտապա՞նք եղեն քան զամենայն մարդիկ որ բնակեալ են յերուսաղեմ։ Եղեւ ամենայն օրինացն պարտապան. (Մրկ. ՟Գ. 29։ Ղկ. ՟Ծ՟Գ. 4։ Յհ. ՟Բ. 10։)