cf. Պասքութիւն.
ՊԱՍՔՈՒԹԻՒՆ ՊԱՍՔՈՒՄՆ. Պասուք. պասքիլն.
Երաշտացեալ եւ թարշամեալ պասքութեամբ արբուցմանց խրատու. (Խոր. ՟Գ. 68։)
Անջուր պասքութեամբ տոչորեալ. (Անան. եկեղ։)
Որ միշտ քեզ բերէ զզովացումն պասքութեան։ Ջուրն զովացուցանէ զծարաւումն պասքութեանն. (Նանայ.։)
Առ ի զգայութիւն պասքութեան ծարաւելոց. (Մծբ. ՟Ա։)
Եթէ ունէիր դու զջուրն կենդանի, նախ զքոյդ պարտ էր զովացուցանել զպասքումնդ. (Նանայ.։)
Լցուցէր զպասքումն ժողովրդեանն. (Մաշտ.։)
Զպասքումն եւ զիղձս ջրոյն, եւ զարբումն. (Խոր. ՟Ա. 17։)
Զերից ամաց պասքումն երկրի զովացուցանէր. (Խոսր.։)
Զպասքումն ժողովրդեանն արբոյց. (Սարկ. լուս.։)
Գետք արբուցանելով զպասքումն ծարաւեաց. (Քերթ. մեղեդի լուս.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | պասքումն | պասքմունք |
| accusatif | պասքումն | պասքմունս |
| génitif | պասքման | պասքմանց |
| locatif | պասքման | պասքմունս |
| datif | պասքման | պասքմանց |
| ablatif | պասքմանէ | պասքմանց |
| instrumental | պասքմամբ | պասքմամբք |