pallium.
Բառ լտ. բա՛լլիում. pallium. Եմիփորոն քահանայապետական, որ է փոքրիկ, այլ նշանակ ծայրագոյն պատուոյ.
Ոմոփորոն քազ, եղբա՛յր կաթողիկոս, պալիուն՝ որ է առաջին ամենայն պատուոյ, եւ խոյր զիմոյ գլխոյս առաքեցի։ Ընկալեալ կաթողիկոսին սրբոյ զպատուական պալիունն եւ զխոյրն ի լրումն պատուոյ իւրոյ՝ գոհացաւ զԱստուծոյ. (Լմբ. ի թղթ. լուսիոսի պապին առ գր. տղայ. եւ Լմբ. յիշատ.։)
cf. ՓԻԼՈՆ, եւ ՎԵՐԱՐԿՈՒ։