adj.

of a horrible appearance, ill-looking, evil-faced, very ugly, dreadful, horrible.

adj.

ՉԱՐԱՏԵՍ ՉԱՐԱՏԵՍԱԿ ՉԱՐԱՏԵՍԻԼ. κακοειδής, δυσειδής mala specie, deformis. Չար տեսլեամբ. դժնեայ ըստ հայեցուածոյ իւրոյ կամ ըստ տեսութեան յայլոց. գարշ. յոռի. չարադէմ. ժանտ.

Շուն մի քոսոտ եւ սովեալ եւ վտիտ եւ չարատես։ Գրեցի՛ր թէ իցէ ոք մարդ՝ որ հուր յաչաց արկանիցէ, թուխ, չարատես։ Երեւեսցի գարշելի եւ չարատես։ Որպէս բոզքն չարատեսք (գուցէ՝ չարարուեստք. զի յն. է՝ չարաստեղծք կամ չարահնարք. κακόπλαστος ) (Ոսկ. կողոս. Ոսկ. մտթ. եւ Ոսկ. եբր.։)

Եթէ՛ գեղեցիկ դէմս եւ վայելչական, եւ եթէ չարատես եւ անվայելուչ. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Դ։)

Անծագելի մռայլ՝ չարատես աչացս երեւի. (Նար. ՟Ի՟Զ։)

Ի դառնահայեաց ի չարատես աչաց բանսարկուին. (Մարաթ.։)

Մի՛ վրդովիր ի չարատես տանջանացդ. պատրաստեալ է քեզ փոխանակ մրցանացդ անթառամ պսակ. (Տօնակ.։)

Այր մի երկայն եւ չարատեսակ եւ ահաւոր. (Տէր Իսրայէլ. յնվր. ՟Ժ՟Է.։)

Տեսանել՝ չարատեսիլն զգեղ պատկերի իւրոյ. (Իսիւք.։)

(Կերակուրն մարսեալ) փոխանակ ցանկալի տեսլեանն՝ լինի չարագոյն՝ չարատեսիլ. (Մծբ. ՟Ժ՟Ա։)