adj.

Կարի ուշիմ. իմաստնագոյն. ուսումնասէր. խոհական. հանճարեղ.

Այսպէս զստ կարգեալ գտաք ի յուշմագունէ ումեմնէ եւ ընթերցասիրէ ասորւոյ. (Խոր. ՟Ա. 4։)

Արտաքնոցն ուշմագոյնքն ասեն, եթէ ամենայն մարմին շարժուն՝ յայլմէ բնաւորեցաւ շարժիլ. (Արծր. ՟Ա. 3։)

Աստանօր իմաստնագոյնս այս աւաղակ ե՛ւս առաւել գտեալ ուշմագոյն եւ արագագոյն առ փրկանաւոր ձայն. (Ճ. ՟Է.։)

Քան զայլսն ազնուագոյնք եւ ուշմագոյնք էին. (Տօնակ.։)