adj.

cf. Մտադիր.

adj.

ՈՒՇԱԿԱԼ ՈՒՇԱԿԱԼՈՒ. Որ ուշ ունի. միտ դնօղ. զգուշաւոր դիտօղ.

Զուշակալն եւ զմտադիր ի կրօնսն ձգէր։ Մտադիրս եւ ուշակալս առնէ։ Զանցեալսն կիրթ ի միտս ունիցին, եւ առ հանդերձեալսն ուշակալուք գտանիցին. (Ոսկ. մ. ՟Ա։ 17. ՟Բ. 26. 28։)